| Dane szczegółowe: | |
| Wydawca: | Oficyna Wydawnicza Impuls |
| Rok wyd.: | 2009 |
| Oprawa: | miękka |
| Ilość stron: | 176 s. |
| Wymiar: | 160x235 mm |
| EAN: | 9788375870886 |
| ISBN: | 978-83-7587-088-6 |
| Data: | 2009-06-26 |
Cena wydawcy: 28.00 złpozycja niedostępna
×
1 / 1
Opis książki:
Propozycja pozwala na inne spojrzenie na niektóre problemy wzajemnych stosunków międzyludzkich, w tym interesujące nas interakcje między wychowawcami a dziećmi.
Antypedagogika wywołuje ostry sprzeciw i kontrowersje, choć w wielu swoich obszarach teoretycznych i praktycznych staje się podstawą interesujących i akceptowanych działań w miarę tego, jak potwierdzają je kolejne doświadczenia.
Książka "Antypedagogika w dialogu" - Hubertus von Schoenebeck - oprawa miękka - Wydawnictwo Oficyna Wydawnicza Impuls. Książka posiada 176 stron i została wydana w 2009 r.
Spis treści:
Słowo Autora do wydania polskiego
Wstęp do wydania polskiego
I. Wprowadzenie
1. Dialog antypedagogiczno-pedagogiczny
2. Replika na recepcję pedagogiczną
3. Problematyka antropologiczna
4. O tożsamości antypedagogiki
5. O tożsamości pedagogiki
II. Dialogi
A. Dialog z Andreasem Flitnerem: Konradzie, mawiała Pani Matka
1. Antypedagogika pokazuje swym bezładnym lżeniem wszystkich nauczycieli i wychowawców, że chodzi jej nie tyle o poważną dyskusję, ile o efekt publicystyczny
2. Antypedagogika powraca do nierealnych marzeń romantyków
3. Antypedagogika nie wyjaśnia, w jaki sposób ma dojść do interpretacji świata i doświadczania jego sensu, jeśli dzieciom mają być przekazywane treści nauczania z pominięciem wychowania
4. Antypedagogika nie myśli o dzieciach, które bez obowiązku szkolnego byłyby całkowicie odcięte od wszelkiej nauki, a zatem i od wszelkiego rozwoju ich wolności
5. Antypedagogika nie dostrzega społecznej strony rozwoju własnego Ja i proponuje sterylny stosunek podporządkowania
6. Antypedagogika odrzuca odpowiedzialność wychowawcy za dziecko
7. Antypedagogika wzmaga skłonność do uchodzenia z pola walki i pozostawiania dzieci samym sobie; ryzykuje zatem wydanie dzieci na pastwę tych wszystkich, którzy dzisiaj wyciągają po nie ręce
8. Antypedagogika chce się uwolnić od pośredniczenia w stosowaniu wymagań i przymusu wobec dzieci
9. Antypedagogika wprowadza w błąd w tym względzie, że istnieje wgląd dorosłych w konieczności, których dziecko nie może jeszcze zrozumieć i przyjąć za własne
10. Antypedagogika poprzez Niemiecki Manifest Dziecięcy rości sobie również prawo do wymagań sprzecznych z zagwarantowanymi prawami dziecka
B. Dialogi z Jurgenem Oelkersem i Thomasem Lehmannem
Antypedagogika: wyzwanie i krytyka
11. Antypedagogika rozmija się zwyczajnie z problematyką pedagogiczną, chcąc się uwolnić od dialektyki jednostki i kultury
12. Antypedagogika nie rozwiązuje aporii rozumu i wychowania
13. Antypedagogika wzmacnia irracjonalność i podatność na pokusy polityczne przez wyłączne umiejscowienie „prawdziwego Ja”
w wymiarze uczuciowym 14. Antypedagogika czyni z dzieci istoty sztuczne, pokazujące się zawsze tylko z dobrej strony
15. Antypedagogika sugeruje, że spontaniczne wyrażanie nienawiści, zawiści, rywalizacji, lekceważenia, obojętności itd. nie pociąga za sobą żadnych negatywnych skutków
16. Antypedagogika nie pyta dzieci, czy chcą antypedagogiki i nie poddaje swoich wartości pod dyskusję
17. Antypedagogika chce, by dzieci nauczyły się działać według zasad moralnych innych niż prawo silniejszego
18. Antypedagogika daje dziecku wolną rękę w wykorzystywaniu dorosłych zgodnie z jego wolą i nie ma możliwości poskramiania jego samowoli
19. Antypedagogika zmierza w kierunku pedagogiki ułatwień, czyniącej w końcu z dzieci niewolników potrzeb, które można zaspokoić tylko sytuacyjnie
20. Antypedagogika pomija to, że przyjaźń oznacza dla dzieci coś zupełnie innego niż dla dorosłych
C. Dialogi z Michaelem Winklerem
Uwagi krytyczne do antypedagogiki
21. Antypedagogika pozwala jednostce samodzielnie decydować, czego zamierza się uczyć, i odrzuca tezę, że trzeba sobie przyswoić warunki ludzkiego życia, by moc żyć
22. Antypedagogika chce pozostawić dzieci samym sobie; młode pokolenie musi zaczynać od początku, samo i zdane tylko na własne siły
23. Antypedagogika kwestionuje czyn moralny i moralność w ogóle; triumfuje „władza silniejszego”
24. Antypedagogika ukazuje wszelki altruizm jako wyobcowanie; dla niej każdy człowiek jest sam dla siebie bliźnim
25. Antypedagogika wyklucza cele i perspektywy, nie zna kategorii czasu i bazuje na idei „tu i teraz”
26. Antypedagogika odrzuca sprzeczność i uwagi krytyczne jako bezcelowe i jako świadectwo niedostatecznej zdolności myślenia
27. Antypedagogika nie uważa się za uzasadnioną naukowo i neguje kryterium metodycznego myślenia i argumentowania
28. Antypedagogika nie uznaje wpływu norm społecznych na rozwój osobowości dziecka i przez to wzmacnia tylko ich oddziaływanie
29. Antypedagogika ustawia się przeciw cywilizacji, podnosi wolę dziecka do rangi kryterium i czyni ludzi ślepymi wobec wszystkich momentów obiektywności, które wynikają z indywidualnego działania
30 Antypedagogika nie przyjmuje do wiadomości realnej dialektyki nakazów społecznych Spojrzenie w przyszłość
Literatura
Aneks
Aktualne rozważania
Na temat rozumienia antypedagogicznej
Na temat praktyki antypedagogicznej
Słownik antypedagogiczny
Test antypedagogiczny
Wstęp do wydania polskiego
I. Wprowadzenie
1. Dialog antypedagogiczno-pedagogiczny
2. Replika na recepcję pedagogiczną
3. Problematyka antropologiczna
4. O tożsamości antypedagogiki
5. O tożsamości pedagogiki
II. Dialogi
A. Dialog z Andreasem Flitnerem: Konradzie, mawiała Pani Matka
1. Antypedagogika pokazuje swym bezładnym lżeniem wszystkich nauczycieli i wychowawców, że chodzi jej nie tyle o poważną dyskusję, ile o efekt publicystyczny
2. Antypedagogika powraca do nierealnych marzeń romantyków
3. Antypedagogika nie wyjaśnia, w jaki sposób ma dojść do interpretacji świata i doświadczania jego sensu, jeśli dzieciom mają być przekazywane treści nauczania z pominięciem wychowania
4. Antypedagogika nie myśli o dzieciach, które bez obowiązku szkolnego byłyby całkowicie odcięte od wszelkiej nauki, a zatem i od wszelkiego rozwoju ich wolności
5. Antypedagogika nie dostrzega społecznej strony rozwoju własnego Ja i proponuje sterylny stosunek podporządkowania
6. Antypedagogika odrzuca odpowiedzialność wychowawcy za dziecko
7. Antypedagogika wzmaga skłonność do uchodzenia z pola walki i pozostawiania dzieci samym sobie; ryzykuje zatem wydanie dzieci na pastwę tych wszystkich, którzy dzisiaj wyciągają po nie ręce
8. Antypedagogika chce się uwolnić od pośredniczenia w stosowaniu wymagań i przymusu wobec dzieci
9. Antypedagogika wprowadza w błąd w tym względzie, że istnieje wgląd dorosłych w konieczności, których dziecko nie może jeszcze zrozumieć i przyjąć za własne
10. Antypedagogika poprzez Niemiecki Manifest Dziecięcy rości sobie również prawo do wymagań sprzecznych z zagwarantowanymi prawami dziecka
B. Dialogi z Jurgenem Oelkersem i Thomasem Lehmannem
Antypedagogika: wyzwanie i krytyka
11. Antypedagogika rozmija się zwyczajnie z problematyką pedagogiczną, chcąc się uwolnić od dialektyki jednostki i kultury
12. Antypedagogika nie rozwiązuje aporii rozumu i wychowania
13. Antypedagogika wzmacnia irracjonalność i podatność na pokusy polityczne przez wyłączne umiejscowienie „prawdziwego Ja”
w wymiarze uczuciowym 14. Antypedagogika czyni z dzieci istoty sztuczne, pokazujące się zawsze tylko z dobrej strony
15. Antypedagogika sugeruje, że spontaniczne wyrażanie nienawiści, zawiści, rywalizacji, lekceważenia, obojętności itd. nie pociąga za sobą żadnych negatywnych skutków
16. Antypedagogika nie pyta dzieci, czy chcą antypedagogiki i nie poddaje swoich wartości pod dyskusję
17. Antypedagogika chce, by dzieci nauczyły się działać według zasad moralnych innych niż prawo silniejszego
18. Antypedagogika daje dziecku wolną rękę w wykorzystywaniu dorosłych zgodnie z jego wolą i nie ma możliwości poskramiania jego samowoli
19. Antypedagogika zmierza w kierunku pedagogiki ułatwień, czyniącej w końcu z dzieci niewolników potrzeb, które można zaspokoić tylko sytuacyjnie
20. Antypedagogika pomija to, że przyjaźń oznacza dla dzieci coś zupełnie innego niż dla dorosłych
C. Dialogi z Michaelem Winklerem
Uwagi krytyczne do antypedagogiki
21. Antypedagogika pozwala jednostce samodzielnie decydować, czego zamierza się uczyć, i odrzuca tezę, że trzeba sobie przyswoić warunki ludzkiego życia, by moc żyć
22. Antypedagogika chce pozostawić dzieci samym sobie; młode pokolenie musi zaczynać od początku, samo i zdane tylko na własne siły
23. Antypedagogika kwestionuje czyn moralny i moralność w ogóle; triumfuje „władza silniejszego”
24. Antypedagogika ukazuje wszelki altruizm jako wyobcowanie; dla niej każdy człowiek jest sam dla siebie bliźnim
25. Antypedagogika wyklucza cele i perspektywy, nie zna kategorii czasu i bazuje na idei „tu i teraz”
26. Antypedagogika odrzuca sprzeczność i uwagi krytyczne jako bezcelowe i jako świadectwo niedostatecznej zdolności myślenia
27. Antypedagogika nie uważa się za uzasadnioną naukowo i neguje kryterium metodycznego myślenia i argumentowania
28. Antypedagogika nie uznaje wpływu norm społecznych na rozwój osobowości dziecka i przez to wzmacnia tylko ich oddziaływanie
29. Antypedagogika ustawia się przeciw cywilizacji, podnosi wolę dziecka do rangi kryterium i czyni ludzi ślepymi wobec wszystkich momentów obiektywności, które wynikają z indywidualnego działania
30 Antypedagogika nie przyjmuje do wiadomości realnej dialektyki nakazów społecznych Spojrzenie w przyszłość
Literatura
Aneks
Aktualne rozważania
Na temat rozumienia antypedagogicznej
Na temat praktyki antypedagogicznej
Słownik antypedagogiczny
Test antypedagogiczny