Wieś zaginiona. Stan i perspektywy badań

Opis książki:

"Wieś" nie jest zjawiskiem odwiecznym ani uniwersalnym, lecz wytworem pewnych unikalnych okoliczności historycznych, w których spotkały się stabilizacja osadnictwa i intensyfikacja gospodarki rolnej oraz idea samorządnej gromady kmiecej.

Powstały w wiekach XII-XIV model wsi lokacyjnej trwał w niezmieniających się w sposób zasadniczy ramach aż po wiek XVIII. Dopiero stulecia XIX i XX doprowadziły do stopniowej dekompozycji struktur średniowiecznej i wczesnonowożytnej wsi, wyrywając jej mieszkańców z "matecznika" małych autonomicznych społeczności i wtłaczając ich w stalowe ramy świata nowoczesnego, uprzemysłowionego, zatomizowanego.

Głównym przedmiotem zainteresowania autorów tekstów wydanych w niniejszym tomie jest nie wieś jako taka, czy to nowoczesna, czy dawna, lecz zaginiona, rozumiana na różne sposoby. Większość publikowanych tekstów sytuuje się w nurcie Wüstungsforschung, czyli studiów nad osadami fizycznie opuszczonymi (tzw. pustki lub pustacie). Oprócz jednak najbardziej dosłownego rozumienia pojęcia "wieś zaginiona" - stawiającego znak równości między osadą zaginioną a opuszczoną bądź porzuconą przez mieszkańców - autorzy zaprezentowali także kilka bardziej metaforycznych prób odczytania tematu przewodniego.

Książka "Wieś zaginiona. Stan i perspektywy badań" - Przemysław Nocuń, Agnieszka Przybyła-Dumin, Krzysztof Fokt (red.) - oprawa miękka - Wydawnictwo Stara Szuflada. Książka posiada 338 stron i została wydana w 2016 r.