Karolińscy pokutnicy i polskie średniowieczne czarownice

Opis książki:

Na niniejszy tom składają slę dwie prace o religijności społeczeństwa średniowiecznej Europy.
Praca Pawła Matwiejczuka opiera słę na penitencjałach, czyli podręcznikach dla spowiedników, które powstały na terenie karolińskiej Francji i Italii w VIII-IX wiekn. Autor stara się zrekonstruować na podstawie penitencjałów rzeczywisiość społeczną świata epokl karollńskiej, którą poznajemy dzięki czytelnemu katalogowi popełnianych grzechów i odpowiadajacych im taryf pokutnych — z hulankami, opilstwem, zamiłowaniami myślłwskimi możnych świeckich i duchownych oraz nędzą i powszechnym głodem dziesiatknjącym pozostałą ludność, która przekraczała różne tabu, aby utrzymać się przy życiu, jak np. jadanie padliny. Znajdujemy w tej rzeczywistości również inne zaskaknjace fragmenty, oświetlone przez szczegółowe przepisy, np. jak należy postąpić z pszczołą, która użądliła człowieka i czy miód przez nią wyprodukowany nadaje się do konsumpcji, czy też nie.
Praca Joanny Adamczyk przenosi nas na terytorium Polski w XV i pierwszej połowie XVI wieku, czyli w «czasy przedreformacyjne. W tym okresie rzadko kiedy ścigano z urzędu osoby uprawiajace czary i magię chociaż takie praktyki podlegały jurysdykcji sądów kościelnych jako sprawy duchowne. Wzmlanki o nich znalazły się w protokołach sadowych jako zarzut dodatkowy lub jako okoliczność towarzyszaca — np. w sprawach o rozwiazanie małżeństwa z powodu inpotencji małżonka wychodziły na jaw praktyki magiczne, które mogły ją spowodować. Autorka wskazuje na swoistość traktowanla czarów i magii przez polskich sędziów duchownych — raczej w kategoriacb zabobonów i przeżytków, przedstawia szczególowo przebieg procesu o czary i stosowane środki dowodowe. Wyróżnia kilka rodzajów magii, wśród nich m.in. magię szkodliwą, ale również leczniczą lub miłosną, podkreślajac łagodny stosunek duchowieństwa do każdej innej postaci magii niż magia szkodliwa i ludowa magia demoniczna. Rysuje portret średniowiecznej polskiej czarownicy, zwanej wieszczą habą — osoby zajmujacej się zawodowo lub dodatkowo magią i wróżbiarstwem, często zgoła niegroźnej.

Książka "Karolińscy pokutnicy i polskie średniowieczne czarownice" - Maria Koczerska (red.) - oprawa twarda - Wydawnictwo DiG. Książka posiada 264 stron i została wydana w 2007 r.