Eperu. Wędrowcy - Augusta Docher - opis książki:
Pierwsza część cyklu "Wędrowcy".
Anna Wilk z pozoru jest zwykłą nastolatką, która powoli wkracza w dorosłe życie. Pasjonuje się malowaniem, wybrała studia artystyczne. Choć urodzona w Polsce, od wielu lat mieszka razem z matką i Wiką, serdeczną przyjaciółką, w Londynie. Z okazji ukończenia szkoły matki Anny i Wiki zaplanowały dziewczynom niespodziankę: wyjazd do Francji. Przebojowa Wika odkrywa, że znajdą się tam akurat wtedy, gdy niedaleko, w Cannes, odbywać się będzie słynny festiwal filmowy. A że kocha się w jednym z popularnych aktorów, Leo Blacku, wymusza na Annie wspólne pójście po autografy. Wydarzenia w Cannes wywracają życie Anny do góry nogami, bowiem Leo Black nieoczekiwanie wyławia ją z tłumu i proponuje spotkanie. Szybko pojawia się zauroczenie. Leo nie jest jednak zwykłym człowiekiem - jest Wędrowcem, człowiekiem odradzającym się w nowych wcieleniach. Jak zmieni się życie Anny i jak potoczą się losy tego niezwykłego związku?
Augusta Docher o sobie:
Mama, żona, córka i siostra.
Plastyczka, księgowa, manicurzystka i pisarka.
Ogrodnik, kura domowa i bizneswoman.
Polka, Ślązaczka.
Tradycjonalistka modyfikowana.
Ale przede wszystkim kobieta z krwi i kości.
Eperu to jej debiut. Wkrótce druga część cyklu "Wędrowcy" - Habbatum.
Książka „Eperu. Wędrowcy” - oprawa miękka - Wydawnictwo Bis. Książka posiada 552 stron i została wydana w 2015 r.
Opinie/recenzje:
Książka od początku napisana bardzo ciekawie i wciągająco. Losy zwykłej polskiej dziewczyny mieszkającej w Londynie niebezpiecznie splatają się z losami całkiem nieznanym do tej pory przystojnym aktorem.
Muszę przyznać, czytając jedno wydarzenie widziane oczami dziewczyny to jedna sprawa, ale czytać to samo wydarzenie widziane oczami drugiego bohatera książki to coś interesującego. Wszystkie uczucia dotyczące głównych bohaterów dzięki magii czytania można poczuć na własnej skórze. Miłość, radość a nawet zaborczość to jednak w pewnym sensie dobre uczucia , przeciwieństwa, które niedługo pojawią się w życiu bohaterów to ból, ogromne cierpienie i tęsknota.
Prawdę mówiąc będąc już na czytaniu tych ostatnich uczuć to sama złapałam lekkiego doła i bardzo współczułam obojgu.
Co do stylu pisania autorki to bardzo mi się podoba i nie mam żadnych obiekcji co do książki. Po zakończeniu czułam i prawdę mówiąc nadal czuję lekki niedosyt z bijącym sercem czekam na następny tom, który już niedługo ma się ukazać.
Ocena: 10/10
