Zielone oczy

Opis książki:

"Zaszedł jeszcze raz do prosektorium. Znowu grzeczneciowo poprosił jego pracowni ka, który w dzień świąteczny pełnił dyżur w izbie przyjęć, aby pozwolił mu jeszcze raz popatrzeć na żonę. Ten razem z nim poszedł do kostnicy. Magdusia, tak jak ją zostawił z samego rana, leżała dalej na jednym posianiu ze staruszką, której rysy były stężałe w znaku śmierci. Magda ciągle wyglądała jak za życia. Ciągle pogodną miała twarz. Niespodzianie sam dla siebie, pod nieobecność pracownika, który dyskretnie wyszedł z sali, jedną ręką dotknąłjej okrągłej, zgrabnej piersi. Była zupełnie nie zwiotczała. Poprosił pracownika prosektorium, który po paru minutach wrócił do niego z dworu, aby zmarłej zamknął oczy. Coś mu się bowiem przypomniało: słyszał o zabobonie wśród ludu, że zmarłemu, gdy ma otwarte oczy, należy czym prędzej je zamknąć, bo na kogo popatrzy, tego pierwszego ściągnie do grobu. Zenon był człowiekiem mądrym, postępowym. Nie wierzył w przesądy, lecz tutaj pomyślał: - A nuż jednak... Chyba oczy Magdusi trzeba zamknąć. Nie ma to prawdopodobnie żadnego znaczenia, lecz tak zwykle postępuje się z umarłymi." (Z tomu nowel Heleny Tomaszewsklej i Krzysztofa Tomagzewsiuego Zielone octy)

Książka "Zielone oczy" - Helena Tomaszewska, Krzysztof Tomaszewski - oprawa miękka - Wydawnictwo BGW.