Piękne banialuki ku najlepszej prawdzie wyłożone, czyli alegoria jako prowokacja w literaturze starofrancuskiej

Opis książki:

"Ograniczając się do szczególnego miejsca i czasu – Francji XIII – XVII wieku – książka ta pragnie ukazać prowokacyjną żywotność alegorii, jej literackie uroki i intelektualne fascynacje" – pisał we wstępie do Pięknych banialuk autor. Będzie w nich rozważał, w jakiej mierze mit, czyli fikcja, jest przeszkodą, a w jakim stopniu drogą ku prawdzie. Za przedmiot analiz posłużą mu trzynastowieczna Powieść o Róży, demaskująca obłudę dworskiej miłości, zbiór uciesznych nowel Małgorzaty z Nawarry, wzorowany na Dekameronie Boccaccia – Heptameron, rubaszna i szydercza epopeja mistrza Rabelais’go Gargantua i Pantagruel, dramatyczny Lament księcia poetów, Pierre’a Ronsarda, adresowany do Katarzyny Medycejskiej, a także Tragiki hugenoty d’Aubignégo, Próby Montaigne’a i Myśli Pascala. We wszystkich przywołanych utworach alegoria – jak dowodzi Miernowski – jest narzędziem "interpretacji wielogłosu różnorodnych tradycji, a zarazem efektownym sposobem wstrząśnięcia czytelnikiem, prowokacją etyczną, religijną, polityczną, poznawczą, która zmusza go do krytycznego spojrzenia na język literatury”.

Książka "Piękne banialuki ku najlepszej prawdzie wyłożone, czyli alegoria jako prowokacja w literaturze starofrancuskiej" - Jan Miernowski - oprawa miękka - Wydawnictwo Czytelnik.