Oczy Ikony

Opis książki:

Jednym z zasadniczych tematów tej wielowątkowej i wielopłaszczyznowej czasowo i przestrzennie powieści jest los polskich rodzin na Wołyniu w latach czterdziestych XX wieku. Wykorzystując pokłady pamięci osobistej i rodzinnej, Autor ze znawstwem psychologa i wrażliwością artysty malarza kreśli złożony obraz końca dawnych Kresów Wschodnich i losów ich mieszkańców w czasie i po tragedii wołyńskiej rzezi. Zniszczenie przez szaleństwo nacjonalizmu tej wielonarodowej i wielowyznaniowej wspólnoty jest przedmiotem wnikliwego i bardzo wyczulonego na meandry ludzkiego losu pisarstwa Stanisława Leona Popka.

Stanisław Leon Popek - urodzony 20 lutego 1936 r. w Korytynie na Zamojszczyźnie (powiat Hrubieszów). Jest profesorem zwyczajnym. Zajmuje się psychologią różnic indywidualnych, psychologią zdolności, twórczości i sztuki. Studiował wychowanie plastyczne, historię sztuki, pedagogikę i psychologię. Od 1958 do 1963 r. był nauczycielem wychowania plastycznego i muzycznego w liceach pedagogicznych w Leśnej Podlaskiej i Zamościu. Pracował także w Okręgowym Ośrodku Metodycznym przy KOS w Lublinie na stanowisku kierownika sekcji plastyki (1963-1969), a w latach 1969-1972 na stanowisku kierownika zespołu liceów ogólnokształcących. Od uzyskania stopnia doktora psychologii (1973) pracuje na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UMCS w Lublinie. W latach 1979-1982 był prodziekanem, a w latach 1982-1984 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Psychologii. W latach 1984-1987 i 1990-1996 był dziekanem Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS, a od 2003 do 2006 r. rektorem Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej im. Jana Zamoyskiego w Zamościu. Autor monografii: Analiza psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży (1978, 1985); Rozwój twórczości plastycznej dzieci i młodzieży (1979); Kwestionariusz Twórczego Zachowania - KANH (1990, 2000, 2008, 2010); Barwy i psychika. Percepcja. Ekspresja. Projekcja (1999, 2003, 2008, 2012); Człowiek jako jednostka twórcza (2001, 2003), Psychologia twórczości plastycznej (2010) - wyróżniona nagrodą główną Lubelskiego Towarzystwa Naukowego w Lublinie (Nobel Lubelszczyzny 2010). W latach 1987-2007 pełnił funkcję redaktora naukowego Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska", sekcja J. Jest pisarzem i poetą, członkiem Związku Literatów Polskich. Opublikował 12 zbiorów poezji: Wymiary czasu (1994); Ku brzegom Styksu (1996); Wenus leżąca (1996); Tryptyk z Michałem Aniołem (1997), Ptakom błękitnym (1999); Odsłony rzymskie (2000); Maski podróżne (2001); Srebrne ogrody (2003); Poliptyk czasu - wybór poezji (2006); Nadwrażliwe ogrody(Grădinile hipersensibile) - antologia dwujęzyczna (2009), Arta unica certitudine. Poezii alese (Sztuka - jedyna pewność. Wiersze wybrane) (2012), Znaki zapytania (2012), tom opowiadań Sny z wieży milczenia (2008), 2 powieści: Dwunaste skrzypce (2011) i Oczy ikony (2013). Jego utwory ukazywały się w kilkudziesięciu almanachach i czasopismach literackich w języku polskim, a także flamandzkim, rosyjskim i rumuńskim. W latach 1998-2002 był prezesem Lubelskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Jest również członkiem honorowym Polskiego Stowarzyszenia Kreatywności i Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Od 50 lat uprawia twórczość plastyczną. W tym czasie zorganizował 48 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Laureat 7 nagród naukowych Ministra Nauki i 6 nagród artystycznych (plastyka, literatura). Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, wyróżniony medalami: Za Zasługi dla UMCS", Zasłużonego Działacza Kultury" i Złotym Wawrzynem Literackim" za całokształt twórczości literackiej. W roku 2012 uzyskał certyfikat międzynarodowy Mistrz Pedagogii".

Książka "Oczy Ikony" - Stanisław L. Popek - oprawa miękka - Wydawnictwo Norbertinum. Książka posiada 235 stron i została wydana w 2013 r.