Imię i znamię

Opis książki:

Znamię sytuuje się po stronie milczenia a tego też pomimo rozgadania tej poezji w niej nie brakuje. Imię ma zatem w sobie coś ze śmierci o której można mówić znamię coś z życia które - nie wiem jak to lepiej powiedzieć - trzeba wypatrzeć. Być może w tym tkwi dar poezji Dyckiego zawarty w słowie nadaremność. Krzysztof Hoffmann Wiersze Dyckiego poruszają się nie tylko na pograniczu ja i nie-ja samopoczucia i poczucia obcości względem siebie nie tylko między doświadczeniem a wyrażeniem lecz i - jeśli potraktować je jako opowieść o pewnym nieistniejącym już czy też istniejącym tylko w strzępach pamięci świecie o pograniczu Polski Ukrainy Łemkowszczyzny a także zbiegnięciu się języków - polskiego ukraińskiego chachłackiego. Jest to świat zaskakujący ontologicznie nie do pomyślenia - i nie do odrzucenia. Piotr Śliwiński Dycki z jednej strony opisuje arkadyjskie elementy swojego dzieciństwa z drugiej ani na chwilę nie może zapomnieć o jego tragizmie szykanach za ukraińskie pochodzenie i język chachłacki chorobie matki śmierci przyjaciół. Jako pastuszek-poeta pielęgnuje nie tyle zwierzęta ile obrazy z przeszłości ślady własnej tożsamości które jeden po drugim uciekają. W końcu pozostają mu tylko nieliczne chaotycznie ułożone wspomnienia owoców imion pojedynczych scen. Ich miejscem mimo nieustannie podkreślanych w Imieniu i znamieniu ograniczeń i nieprzydatności staje się poezja. Paweł Bernacki

Książka "Imię i znamię" - Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki - oprawa miękka - Wydawnictwo Biuro Literackie. Książka posiada 60 stron i została wydana w 2011 r.