Historia dramaturgii włoskiej XX wieku. Dramat - Teatr 21
Cezary Bronowski
| Dane szczegółowe: | |
| Wydawca: | Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego |
| Rok wyd.: | 2009 |
| Oprawa: | miękka |
| Ilość stron: | 252 s. |
| Wymiar: | 167x240 mm |
| EAN: | 9788322929759 |
| ISBN: | 978-83-2292-975-9 |
| Data: | 2006-12-13 |
Opis książki:
Książka Cezarego Bronowskiego - profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Italianistyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, autora trzech monografii w języku włoskim o teatrze i dramacie - poświęcona jest dziejom dramaturgii włoskiej od awangardy futurystycznej do końca ubiegłego stulecia. Autor omawia także rolę tradycji teatru europejskiego oraz przedstawia ważniejszych dramatopisarzy, reżyserów i aktorów. Niektórzy z nich, jak Luigi Pirandello, wywarli istotny wpływ na dramat europejski.
Historia dramaturgii włoskiej XX w. wypełnia lukę w polskich badaniach nad włoskim teatrem i dramatem, który w Polsce jest mało znany i rzadko wystawiany.
Książka "Historia dramaturgii włoskiej XX wieku. Dramat - Teatr 21" - Cezary Bronowski - oprawa miękka - Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Książka posiada 252 stron i została wydana w 2009 r.
Spis treści:
Rozdział I
Eksperymentalne teatry włoskie 1910–1945 i ich charakter europejski
1. Awangardowy teatr futurystyczny (Marinetti, Vasari, Masnata)
2. Faszystowski teatr totalny „zniewolonego umysłu” (Forzano, Blasetti, Brancati)
3. Teatr w poszukiwaniu nowości (Chiarelli, Antonelli, Cavacchioli, Rosso)
4. Pirandello i fenomen pirandellizmu u innych (Pirandello, Bontempelli, De Filippo, Szaniawski, Sartre)
5. Teatr sentymentalno-oniryczny (De Benedetti, Perroni, Bracco, De Stefani, Rossato)
6. Neapolitański teatr regionalny (Viviani, De Filippo, Galdieri) Rozdział II
Filozoficzno-egzystencjalny dramat człowieka (1945–1968)
1. Byt, obowiązek i odpowiedzialność (Betti, Squarzina, Federici, Pirandello, Ginzburg)
2. Człowiek w teatrze absurdu i w teatrze religijnym (Buzzati, Joppolo, D’Errico, Vasile, Fabbri)
Rozdział III
Włoski teatr polityczno-satyryczno-kryminalny (1968–1997)
1. W walce o nową formułę dramatu i teatru (Pasolini, Testori, Luzi, De Simone, Barba, Strehler, Fo)
2. Rola aktora, autora i reżysera (De Filippo, Pirandello, Pasolini, Strehler, Bene, Fo)
3. Mityzacja i odmitologizowanie rzeczywistości (Pasolini, Moravia, Baricco, Magris)
4. Tragedia i komedia w teatrze satyryczno-politycznym (Pasolini, Moravia, Fo, Benni)
5. Groteskowa wizja Włoch w teatrze kryminalnym i w teatrze moralnego niepokoju (Fava, Sciascia, Santanelli, Ruccello, Moscato)
6. Nowy dramat i teatr końca stulecia (Capuccio, Palladini, Taffon, Paolini, Scaldati, Manfridi)
Zakończenie
Bibliografia
Summary
Indeks nazwisk Spis ilustracji