Julia Kristeva - autor

Po Prouście francuska literatura celebruje szaloną miłość razem z Bretonem i Aragonem, przemienia się w filozofię wraz z Sartrem, staje się polityką z Malraux, moralnością wraz z Camusem czy też spojrzeniem flaubertowskim wraz z...

Po Prouście francuska literatura celebruje szaloną miłość razem z Bretonem i Aragonem, przemienia się w filozofię wraz z Sartrem, staje się polityką z Malraux, moralnością wraz z Camusem czy też spojrzeniem flaubertowskim wraz z minimalizmem Blanchota...

Odkąd sięgam pamięcią zawsze trudno mi było mówić o moich miłościach. To ponaderotyczne uniesienie jest zarówno wielkim szczęściem, jak i czystym cierpieniem - a i jedno, i drugie domagają się mocnych słów. Niewłaściwy,...

W połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku we Francji rozpoczyna się nie tylko rewolucja społeczna i obyczajowa, której kulminacją jest maj 1968 roku, ale również prawdziwa rewolucja w dziedzinie badań humanistycznych, przebiegająca...

Ta książka jest rozmową i spotkaniem dwóch osób, które wiele różni, ale łączy wola dialogu, pragnienie poznania i zrozumienia. To zetknięcie się dwóch światów, dwóch punktów widzenia i dwóch osobowości, które podejmują próbę określenia, czym w...

Książka składa się z sześciu tekstów - różnorodnych pod względem formy (eseje, rozmowy, wykłady) - poświęconych pytaniu o wiarę, a właściwie o potrzebę wiary. Jak mocno jest ona ugruntowana w życiu człowieka, jak bardzo człowiek - pisarz,...

Czarne słońce. Depresja i melancholia Julii Kristevej zamyka fascynująca trylogię opisującą trudne doświadczenia egzystencjalne człowieka. W Pouvoirs de lhorreur. Essai sur labjection, (Seuil: Paris 1980) Kristeva opisywała dwuznaczne poczucie wstrętu...

Czarne słońce. Depresja i melancholia Julii Kristevej zamyka fascynująca trylogię opisującą trudne doświadczenia egzystencjalne człowieka. W Pouvoirs de l horreur. Essai sur l abjection, (Seuil: Paris 1980) Kristeva opisywała dwuznaczne poczucie...

Dlaczego wstręt Dlaczego to, co wstrętne Dlaczego istnieje coś”, co nie jest ani podmiotem, ani przedmiotem, co jednak nieustannie powraca, wzburza, odpycha, fascynuje To nie nerwica. To cos widać w fobii, w psychozie. Freud dostrzegł ten...

Wydaje się, iż pewne osoby w jej życiu...były tak eksponowane, że staly się niejako punktami węzłowymi i konkretnymi obiektywizacjami życia. Hannah Arendt napisała te linijki antycypujące koleje jej losu w wieku lat dwudziestu czterech. Poznała...