Dar z niczego. O antropologii święta

Opis książki:

"W tej książce Duvignaud formułuje - po pierwsze - niezwykle sugestywną teorię święta, a święto to przecież środowisko wszelkich widowisk kulturowych i chyba nic bardziej niż ono nie zasługuje na miano społecznego performansu. Duvignaudowska koncepcja święta śmiało może być postawiona w rzędzie innych wielkich wizji socjologicznych czy antropologicznych, takich jak koncepcja communitas [...]. I jakimś odpowiednikiem Turnerowskiego procesualnego poglądu na społeczeństwo [...] jest z kolei - to po wtóre - wizja krążenia darów, podjęta przez Duvignauda z arcydzieła Maussa i tak twórczo przezeń rozwinięta, poświadczająca, że problem socjologiczny - szczególnie socjologii dynamicznej - jest zasadniczo problemem komunikacji: kwestią dynamiki relacji międzyludzkich. W Darze z niczego Duvignaud formułuje też - po trzecie - własną koncepcję transu, w myśl której doświadczenie to należy oddzielać od doświadczenia opętania czy owładnięcia kultowego [...]. Te trzy wielkie tematy: święto (albo protostrukturalna communitas), krążenie darów (albo sama chociażby dynamika, procesualność życia społecznego), trans (doświadczenie liminalności), tworzą kościec tej perspektywy antropologii kulturowej, którą jest antropologia widowisk. Koncentruje się ona na widowiskach kulturowych, ponieważ w tych zdarzeniach społeczeństwo jest rzeczywistym dzianiem się, staje się tu i teraz, aktualizuje się, ale w tej samej chwili - właśnie dzięki spełnianemu widowisku - z bezpośredniością charakterystyczną dla dramatu opowiada sobie o sobie samym, uświadamia sobie siebie we własnej narracji. Widowisko kulturowe można też nazwać performansem społecznym, ale takim performansem, w którym dokonuje się epifania prawdziwego bohatera antropologii - człowieka całkowitego". z posłowia Leszka Kolankiewicza
"Dla Duvignauda święto to wyłom w czasie, wynurzenie się sacrum, oderwanie od banalności dnia codziennego. W święcie zawiera się bogactwo tych chwil, w których splątany wątek zbiorowych konwencji rozluźnia się, aby zrobić miejsce na coś wyjątkowego lub po prostu na coś, co zawsze istniało, ale było niezauważane lub zaniedbywane". z recenzji Jacka Jana Pawlika
Jean Duvignaud (1921-2007) to francuski socjolog i antropolog, socjolog teatru, krytyk teatralny, eseista, pisarz, twórca teorii daru, śmiechu i święta. Wykładał najpierw na uniwersytecie w Tunisie, następnie w latach 1961-1965 był asystentem Georges"a Gurvitcha na Sorbonie w Paryżu, potem został profesorem na Uniwersytecie im. François Rabelais"go w Tours, by w końcu osiąść na Université Paris Diderot - Paris VII. Wspólnie z Georges"em Perekiem i Paulem Virilio założył pismo "Cause commune". Stworzył i kierował Maison des cultures du monde w Paryżu. Był kronikarzem "Nouvelle Revue Française", "Les Lettres nouvelles", "L"Express" i "L"Observateur" oraz redaktorem naczelnym "L"Internationale de l"imaginaire". Na podstawie jego książki Chebika Jean Louis Bertuccelli nakręcił w 1970 roku film Les Remparts d"argile. Duvignaud jest autorem m.in. takich książek, jak L"Acteur. Esquisse d"une sociologie du comédien (1965), Sociologie du théâtre. Essai sur les ombres collectives (1965), Le théâtre et apres (1971), Socjologia sztuki (wyd. pol. 1970), L"Anomie. Hérésie et subversion (1973), Le Langage perdu. Essai sur la différence anthropologique (1973), Fetes et civilisations (1974), Lieux et non lieux (1977), Le propre de l"homme. Histoires du comique et de la dérision (1985), Rire, et apres. Essai sur le comique (1999).

Książka "Dar z niczego. O antropologii święta" - Jean Duvignaud - oprawa miękka - Wydawnictwo Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Książka posiada 248 stron i została wydana w 2011 r.